- Progressie van leraren door training in autonomie-ondersteunend lesgeven
- De perspectiefwisselingsvraag: wanneer pas je hem toe en wat levert hij op?
- Progressiegerichte dialoog: ik word ZZP-er
- Normaliseren helpt om rust, optimisme en doelgerichtheid te vergroten
- Het ontwikkelen van humane en competente artsen
- De optimismevraag schept optimisme als je het het hardst nodig hebt
- De continueringsvraag: wat hoeft er niet beter te worden?
Progressie van leraren door training in autonomie-ondersteunend lesgeven
Onderzoek in de zelfdeterminatietheorie laat consequent zien dat SDT interventies onder leraren positieve effecten hebben voor hun leerlingen en voor de leraren zelf. De SDT interventies waar we het dan over hebben behelzen trainingsprogramma’s waarin docenten leren om meer autonomie-ondersteunend les te geven. Het gaat dan om dit soort gedragingen. Leraren die een autonomie-ondersteunende doceerstijl hebben, worden door hun leerlingen als meer autonomie-ondersteunend ervaren en die leerlingen laten de volgende progressie zien: Lees verder »
De perspectiefwisselingsvraag: wanneer pas je hem toe en wat levert hij op?
De perspectiefwisselingsvraag is een bijzonder nuttige vraag in progressiegerichte coaching. Deze vraag helpt cliënten om een duidelijker beeld te krijgen van hoe ze willen dat hun situatie eruit komt te zien. In de kern komt de vraag erop neer dat je je cliënten uitnodigt om vanuit een derde-persoonsperspectief een beschrijving van hun eigen gewenste gedrag te maken. Dit doe je door ze een variant van de volgende vraag te stellen: “Wat zien andere mensen jou doen wanneer je situatie beter is geworden?” Hieronder leg ik uit wat de voordelen van de perspectiefwisselingsvraag zijn en geef ik enige tips over hoe je hem kunt stellen. Lees verder »
Progressiegerichte dialoog: ik word ZZP-er
~ Gwenda Schlundt BodienEen goede manier om zelf aan de slag te blijven met deliberate practice is om progressiegerichte dialogen te bestuderen. Zo nu en dan schrijf ik daarom dialogen vrijwel letterlijk uit en benutten we die in onze trainingenOpens in a new window. Jaren geleden had ik bijvoorbeeld korte coachingssessie met iemand die ZZP-er ging worden en zich zorgen maakte over de commerciële kant van het ZZP-bestaan en die dialoog schreef ik uit.. Lees verder »
Normaliseren helpt om rust, optimisme en doelgerichtheid te vergroten
Normaliseren is een krachtige progressiegerichte techniek. Normaliseren betekent dat je als coach laat merken dat je wat je cliënten zeggen of doen als normaal beschouwt gegeven hun omstandigheden. Doordat de coach normaliseert wordt het voor cliënten gemakkelijker om te gaan geloven dat hun problemen oplosbaar zijn en dat ze progressie kunnen boeken. Hieronder leg ik uit wanneer normaliseren vooral van toepassing is en hoe je het kunt doen. Lees verder »
Het ontwikkelen van humane en competente artsen
Van een arts verwachten we medisch specialistische kennis. Maar daarnaast is het evenzeer belangrijk dat de arts op een humane manier met zijn patiënten communiceert en omgaat. In dit en dit en dit stukje schreef ik al over shared decision making, als een manier om bij medische beslissingen zowel de kennis van de mogelijkheden als de voorkeuren van de patiënt leidend te laten zijn. Lees verder »
De optimismevraag schept optimisme als je het het hardst nodig hebt
Met het woord optimisme werd vroeger iets anders bedoeld dan wat er tegenwoordig meestal mee wordt bedoeld. Oorspronkelijk betekende optimisme dat je geloofde in de best mogelijke wereld te leven. Tegenwoordig betekent optimisme iets als het geloof dat een betere toekomst mogelijk is. Optimisme is ook belangrijk in progressiegericht werken. Als we het binnen progressiegericht werken over optimisme hebben, dan bedoelen we hier niet een vaag soort positivisme of een miskenning van problemen mee en ook niet een geloof dat de toekomst vanzelf beter zal worden. Lees verder »
De continueringsvraag: wat hoeft er niet beter te worden?
Er is een progressiegerichte vraag die veel coaches niet kennen en die een wat paradoxaal karakter heeft: de continueringsvraag. Eén van de belangrijkste vragen in de progressiegerichte aanpak is: welke progressie wil je verder bereiken? Door scherper zicht te krijgen op welke progressie je wilt bereiken krijg je een gevoel van richting. Een duidelijk beeld van de progressie die je wilt bereiken, werkt heel motiverend. Dit duidelijke beeld van deze betere situatie oefent een aantrekkingskracht op je uit waardoor je energie krijgt om aan de slag te gaan. De continueringsvraag draait echter precies om het tegenovergestelde: wat hoeft er niet beter te worden? Waarom is deze vraag ook een nuttig onderdeel van de progressiegerichte aanpak? Lees verder »
Geen opmerkingen:
Een reactie posten