Effectief reageren op Dunning-Kruger: vier trainingstechnieken
Afgelopen week vertelde een trainer die onze training progressiegericht coachen volgt, mij over een lastige situatie die hij meemaakte. Die situatie is dat een deelnemer in zijn training zijn eigen kennis en vaardigheden sterk overschatte. Deze trainer had het volgende meegemaakt: Bij de start van zijn training zei een deelnemer: ‘Ja, eigenlijk had ik zelf deze training kunnen geven, want ik weet heel veel over dit onderwerp. Ik ben zelf ook altijd positief. En jij zult vandaag ook wel dingen gaan zeggen waar ik het niet mee eens ben, maar ik zal proberen me op de vlakte te houden’. Lees verder »
Het probleem met ‘waarom’-vragen
In professionele gespreksvoering worden vaak ‘waarom’-vragen gesteld. De bedoeling achter het stellen van dergelijke vragen is waarschijnlijk meestal goed. Als we in gesprek zijn met mensen is het immers vaak verstandig om te proberen te begrijpen hoe zij denken over dingen en wat de redenen zijn waarom ze dingen doen. Door te proberen hun beweegredenen te begrijpen, kunnen we hen namelijk laten merken dat we hen serieus nemen en bovendien mogelijk belangrijke informatie op tafel krijgen. Als onze gesprekspartners zich serieus genomen voelen, komt dit de kwaliteit van het gesprek meestal ten goede. Ze zullen de interactie met jou als prettiger en relevanter ervaren en zich ook waarschijnlijk meer open stellen voor wat jij vindt en te zeggen hebt. Maar hoewel het proberen te begrijpen van de beweegredenen van de ander dus meestal goed is, is de ‘waarom’-vraag niet altijd de beste vraag om hierachter te komen. Lees verder »
Autonomie: wat is dat?
Vorige week hoorde ik iemand zeggen, die iets over de psychologische basisbehoeften competentie, verbondenheid en autonomie had gehoord: 'Het is altijd een gevecht tussen autonomie en verbondenheid. Je moet steeds kiezen: wil ik autonoom zijn en het alleen doen, of wil ik verbonden zijn en het samen doen'. Hoewel het logisch klinkt, klopt het niet. Daarom dit stukje over: wat is autonomie, volgens SDT? Lees verder »
Eerst competentie, dan pas begrip
Intuïtief gaan we er vaak vanuit dat we eerst iets moeten begrijpen voordat we competent gedrag kunnen vertonen. Als we mensen dingen willen aanleren, willen we hen daarom vaak eerst begrip bijbrengen, in de hoop dat ze dan op basis van dit begrip competent gedrag aanleren. We leren hen bijvoorbeeld eerst abstracte begrippen aan voordat we hen leren hoe ze praktische problemen kunnen oplossen. Maar, zoals filosoof Daniel Dennett uitlegt in zijn boek Van Bacterie naar Bach en terug, moeten we andersom leren denken. Vaak is er eerst competentie en pas daarna begrip. Lees verder »
Vier progressiegerichte rollen (4PR-model)
Twee centrale vragen die je jezelf kunt stellen als je helder wilt krijgen welke progressiegerichte rol je hebt in een gesprek zijn 1) wiens gewenste progressie staat centraal en 2) waar komen de ideeën ten aanzien van hoe de gewenste progressie te boeken vandaan. Lees verder »
Meta-analyse van het effect van ZDT-technieken op motivatie voor gezond gedrag
Onderzoekers Gillison et al. (2018) hebben een meta-analyse uitgevoerd om het effect te bepalen van technieken gebaseerd op de zelfdeterminatietheorie (ZDT) op motivatie voor gezond gedrag. In 8 databases zochten zij relevante publicaties uit de periode van 1970-2017. In de meta-analyse namen zij uiteindelijk 74 onderzoeken mee die alle een controlegroep hadden en een voor- en nameting. De gebruikte technieken werden gegroepeerd tot 18 ZDT technieken. Er werd gekeken naar het effect van het gecombineerde gebruik van deze technieken op de volgende uitkomsten: 1) beleefde autonomie, 2) beleefde competentie, 3) beleefde verbondenheid, 4) autonome motivatie en 5) beleefde autonomie-ondersteuning. Ook werd gekeken naar de afzonderlijke effecten van de ZDT-technieken. Lees verder »
Geen opmerkingen:
Een reactie posten